Ooit was ik gezond, althans dat dacht ik. Ik had niet genoeg energie om de dag door te komen, maar met alle reclames op tv over energiedrankjes voor de massa dacht ik dat ik niet de enige was die daar last van had. Mijn hele familie zag op tegen het griepseizoen, maar ik dacht dat iedereen zo rond januari bang begon te worden voor bacteriën.
Op een dag hoorde ik nieuwe informatie over de effecten van suiker. Volgens verschillende experts maakt suiker mensen dik en ziek. Hoe meer ik erover nadacht, hoe logischer het klonk. Eén op de zeven Amerikanen lijdt aan het metabool syndroom. Eén op de drie Amerikanen is zwaarlijvig. Het aantal gevallen van diabetes schiet omhoog en nog nooit stierven er zoveel mensen aan hart- en vaatziekten.
Volgens deze theorie leiden al deze en andere problemen terug tot één giftige stof in ons dieet: suiker. Ik kwam met een plan. Ik wilde zien hoe moeilijk het zou zijn voor ons gezin – mijzelf, mijn man en onze twee kinderen (van 6 en 11) – om een jaar lang voedsel zonder toegevoegde suikers te eten. We besloten alles te vermijden met toegevoegde zoetmakers zoals tafelsuiker, honing, stroop, ahornsiroop, agavesiroop of fruitsap. We kochten ook niets met nepsuiker of suikeralcohol.
Toen we begonnen te zoeken naar suiker, vonden we het op de meest vreemde plekken: in tortilla, sauzen, kippenbouillon, sladressing, crackers, mayonaise, bacon, brood en zelfs in babyvoeding. Waarom zit bijna overal suiker in? Allemaal om het voedsel lekkerder, langer houdbaar en goedkoper te maken.
Het vermijden van toegevoegde suikers bleek één groot avontuur. Ik wilde weten hoe moeilijk het zou zijn, wat er zou kunnen gebeuren en hoe ons eetpatroon zou veranderen. Na het doen van onderzoek was ik ervan overtuigd dat het vermijden van suiker ons allemaal gezonder zou maken. Hoe langer ik voedsel zonder toegevoegde suikers at, hoe beter en energieker ik me voelde. Eén van de regels die we hadden, was dat we iedere maand één toetje met suiker mochten kiezen. Op je verjaardag mocht je ook een toetje uitkiezen. Rond september kregen we echter steeds minder zin in onze maandelijkse ‘traktatie’.
Toen mijn man voor zijn verjaardag een bananenvlaai had uitgekozen, wist ik dat er iets nieuws gebeurde. Ik vond de taart niet lekker en kreeg mijn stuk niet eens op. Mijn tanden deden zeer en mijn hoofd begon te bonzen. Ik voelde me beroerd. Na een uur op de bank te hebben gelegen, voelde ik me weer beter worden. Ik dacht: ‘voelde ik me altijd al zo slecht door suiker, maar merkte ik er niets van omdat ik er bijna niet omheen kon?’
Na een jaar zonder suiker heb ik geturfd hoe vaak mijn kinderen thuis waren gebleven van school. Het verschil was enorm. Mijn oudste dochter, Greta, is maar twee dagen thuisgebleven, vergeleken met 15 dagen een jaar eerder.
We worden minder vaak ziek en worden sneller weer beter. Na een jaar zonder suiker te hebben geleefd, voelen we ons allemaal gezonder en sterker.
Bron: Eve O. Schaub – Year of No Sugar: A Memoir
Facebook
LinkedIn
Twitter
